Πάει να πάρει µπροστά το σχέδιο ελληνικό βαµβάκι

20/02/2017

Ο Γιάννης Ακκάς, ιδιοκτήτης της εισηγμένης Ελληνικής Υφαντουργίας και διευθύνων στα Εκκοκιστήρια Θράκης.Γιουρουκέλη Μαρία
Το χαµένο τους προσανατολισµό αναζητούν η καλλιέργεια βαµβακιού και οι συντελεστές της εγχώριας βιοµηχανίας, εκκοκκιστές και κλώστες, καθώς βλέπουν ότι τώρα παρά τις δύσκολες οικονοµικές συνθήκες επιβάλλεται να σταµατήσει η άνευ υπεραξίας «µετανάστευση» του προϊόντος σε άλλες χώρες
και να µπουν ζωηρά οι βάσεις καθετοποίησης της παραγωγής, σύμφωνα με ρεπορτάζ της Agrenda.
Ο Γιάννης Ακκάς, ιδιοκτήτης της εισηγμένης Ελληνικής Υφαντουργίας και διευθύνων στα Εκκοκιστήρια Θράκης.
Να αναστήσει Ελληνική Υφαντουργία και Εκκοκκιστήρια Θράκης επιχειρεί ο Ακκάς. ∆ραστήρια κινείται και ∆ιεπαγγελµατική Βάµβακος για να κρατηθεί η καλλιέργεια
∆εν είναι τυχαίο ότι η βιοµηχανία της κλωστοϋφαντουργίας τις περασµένες δεκαετίες έδινε δουλειά σε 500.000 ανθρώπους. Ωστόσο η χώρα µε τη µείωση της παραγωγής και επεξεργασίας έχασε τον προσανατολισµό της, αφήνοντας την Τουρκία να γίνει ο γίγαντας της µεταποίησης και χάρη σε αυτόν τον κλάδο να γίνει µέλος των G20.
Στο σχέδιο αναβίωσης των εκκοκκιστηρίων και της κλωστοϋφαντουργίας φαίνεται να «κουµπώνουν» και οι προσπάθειες του Γιάννη Ακκά, ιδιοκτήτη της εισηγµένης Ελληνικής Υφαντουργίας, την οποία επιχειρεί εδώ και καιρό να αναστήσει µέσω διαπραγµατεύσεων µε πιστώτριες τράπεζες για την αναδιάρθρωση του δανεισµού της. Το business plan που δειχνει να έχουν καταλήξει οι δύο πλευρές είναι η επαναλειτουργία της θυγατρικής του Οµίλου, Κλωστήρια Κιλκίς, η οποία σήµερα υπολειτουργεί λόγω ελλιπούς χρηµατοδότησης και η επανεκκίνηση της µητρικής εταιρείας, η οποία έχει µονάδα παραγωγής υφασµάτων στην Πέλλα αλλά έχει αναστείλει την παραγωγική της δραστηριότητα.



Παράλληλα, καλείται να αντιµετωπίσει και τα οικονοµικά προβλήµατα της Εκκοκκιστήρια Θράκης, στην οποία πρόσφατα ανέλαβε καθήκοντα διευθύνοντος, µε στόχο την πλήρη εξυγίανση της βιοµηχανίας και επαναφορά της σε κερδοφόρα πορεία.

Ο όµιλος υπολειτούργησε στη διάρκεια της χρήσης 2015-2016, εν µέσω οξύτατης χρηµατοοικονοµικής κρίσης, ελλείψει διαθέσιµων κεφαλαίων.

Στην υπόθεση αυτή δείχνει να καταθέτει τον τελευταίο καιρό τις δικές της προτάσεις η ∆ιεπαγγελµατική Βάµβακος, η νέα διοίκηση της οποίας κινείται δραστήρια προκειµένου να διατηρήσει ζεστό το ενδιαφέρον των παραγωγών για τη καλλιέργεια. Ανάµεσα στα σενάρια που εξετάζονται είναι:
  • Η  πριµοδότηση συγκεκριµένων ποικιλιών, βάσει ειδικών προδιαγραφών, από τα εκκοκκιστήρια,
  • Η χρηµατοδοτική διευκόλυνση των παραγωγών στην υποστήριξη της καλλιέργειας και
  • Η αυστηρή τήρηση των κανόνων συγκοµιδής του προϊόντος, ώστε να αποφεύγεται η υποβάθµιση της ποιότητας που παραδίδεται στις µεταποιητικές.

Ανοίγει δρόμους το κλείσιμο κλωστηρίων στην Τουρκία

Πεδίο για να πάρει µπροστά το σχέδιο ανάταξης του εγχώριου παραγωγικού µοντέλου ανοίγει το γεγονός ότι τον τελευταίο χρόνο µεγάλος αριθµός εταιρειών κλωστοϋφαντουργίας από την γειτονική, ταραγµένη σε πολιτικό και οικονοµικό επίπεδο Τουρκία, διακόπτει την παραγωγική διαδικασία.
Οι εν λόγω επιχειρήσεις, λόγω των δύσκολων οικονοµικών συνθηκών δεν έχουν τη δυνατότητα να προµηθευτούν πρώτη ύλη, αφήνοντας αντίστοιχα σηµαντικά κενά στη διεθνή αγορά. Πολλοί τουρκικοί όµιλοι έχουν αναγκαστεί να διακόψουν την παραγωγική τους δραστηριότητα, επειδή δεν έχουν χρήµατα για να παραγγείλουν πρώτες ύλες. Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ οι Τούρκοι αγόραζαν παραδοσιακά περί το 60% µε 70% της παραγωγής του ελληνικού βαµβακιού, φέτος είναι ζήτηµα αν προµηθεύτηκαν έστω και το 20% της παραγωγής µας, µε το υπόλοιπο να κατευθύνεται στην Αίγυπτο, την Ινδονησία και σε άλλους διεθνείς εµπορικούς οίκους.
Αυτό, πέρα από τις δυσµενείς επιπτώσεις που µπορεί να είχε βραχυπρόθεσµα στον ανταγωνισµό για το εκκοκκισµένο βαµβάκι της χώρας µας, µακροπρόθεσµά αφήνει κάποιες «χαραµάδες» για την τόνωση της εγχώριας κλωστοϋφαντουργίας. Βέβαια, το πόσο αυτό θα αξιοποιηθεί, θα εξαρτηθεί από τις γενικότερες οικονοµικές συνθήκες και τον παραγωγικό προσανατολισµό του αναπτυξιακού µοντέλου της χώρας µας που ως τώρα έχει µείνει στα χαρτιά.


Η µετανάστευση της πρώτης ύλης
Οι στολές των Ελλήνων στρατιωτών φτιάχνονται στα Άδανα της Τουρκίας. Το 2000 η χώρα είχε 60 νηµατουργεία και παρήγαγε νήµα από βαµβάκι το οποίο το έκανε ρούχα. Σήµερα υπάρχει µόνο ένα µεγάλο νηµατουργείο, στα Φάρσαλα. Το ποιοτικό ελληνικό βαµβάκι εξάγεται κυρίως στην Τουρκία, οι αγρότες παίρνουν 350 εκατ. ευρώ, γίνεται εκεί νήµα και το εισάγουµε πληρώνοντας 1,5 δις! Τα στοιχεία αυτά, υπενθυµίζεται, ότι παρουσιάστηκαν πέρυσι το καλοκαίρι σε ηµερίδα στην Πέλλα, µε τους συντελεστές του κλάδου να χτυπούν καµπανάκι προς την κυβέρνηση για τον «τραυµατισµένο» γίγαντα βαµβάκι και τη σύνδεσή του µε τη βιοµηχανία. Οι αριθµοί και η «µετανάστευση του βαµβακιού και της πρώτης ύλης» σε άλλες χώρες από τις αρχές του 2000, έδειχνε τα πρώτα σηµάδια της κάµψης που πήρε µεγάλες διαστάσεις το 2005, όταν απελευθερώθηκαν οι περιορισµοί στις εισαγωγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση και πληµµύρισε η αγορά µε φθηνά κινεζικά φθηνά ενδύµατα.

πηγη:www.agronews.gr