21/02/2013
Για τα απαραίτητα
χειμερινά φυτοπροστατευτικά μέτρα, ενημερώνουν τους αμπελοκαλλιεργητές,
οι γεωπόνοι του Περιφερειακού Κέντρου Προστασίας Φυτών και Ποιοτικού
Ελέγχου Αχαΐας.Νέκρωση βραχιόνων/Ευτυπίωση
Καθώς τα μολύσματα ελευθερώνονται μετά από βροχή, από τα ξερά προσβεβλημένα πρέμνα αμπελιού και εισέρχονται από φρέσκιες τομές κλαδέματος, συνιστάται αφαίρεση, καύση, καταστροφή και απομάκρυνση των προσβεβλημένων τμημάτων (βραχίονες, κεφαλές, μέρος του κορμού) σε μήκος τουλάχιστον 15 εκατ. κάτω από τις νεκρώσεις ή τους μεταχρωματισμούς.
Επισημαίνεται αφενός ότι η εφαρμογή του κλαδέματος θα πρέπει να γίνεται όψιμα, προς το τέλος του χειμώνα, με ξηρό καιρό και αφετέρου ότι οι μεγάλες τομές θα πρέπει να επικαλύπτονται τοπικά με επικαλυπτικό πληγών.
Τα έλκη στους βραχίονες και τον κορμό είναι τα συμπτώματα που όπως τονίζουν οι ειδικοί, παρουσιάζονται γύρω από παλιές τομές κλαδέματος. Την άνοιξη, η βλάστηση αυτών των βραχιόνων είναι καθηλωμένη και παρουσιάζει βραχυγονάτωση καθώς και παραμόρφωση, σμίκρυνση και κιτρίνισμα των φύλλων της. Η ασθένεια οδηγεί αρχικά σε ξήρανση κάποιων κλάδων και σταδιακά ολόκληρου του πρέμνου. Σε εγκάρσια τομή του βραχίονα εμφανίζεται τμηματική, "δίκην" κυκλικού τομέα, ξήρανση του ξύλου.
Ίσκα
Η απομάκρυνση και το κάψιμο των προσβεβλημένων τμημάτων αλλά και η απολύμανση των μεγάλων τομών κλαδέματος συνιστώνται ως καλλιεργητικά μέτρα προστασίας για την καταπολέμηση αυτής της χρόνιας ασθένειας του ξύλου.
Όπως τονίζουν οι ειδικοί, προσβάλει το εγκάρδιο ξύλο του πρέμνου. Η μόλυνση γίνεται από τις τομές κλαδέματος. Περισσότερο προσβάλλονται τα ηλικιωμένα πρέμνα 10 - 15 ετών. Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται στα κατώτερα φύλλα των κληματίδων με μεσονεύριες χλωρώσεις. Σε εγκάρσια τομή το καρδιόξυλο είναι εύθρυπτο, έχει σπογγώδη υφή και χρώμα ώχρας. Πολύ συχνό είναι και το σύμπτωμα της αποπληξίας.
Βακτηριακή Νέκρωση (ΤΣΙΛΙΚ-ΜΑΡΑΖΙ)
Προσβάλει κυρίως τα αγγεία του ξύλου. Παρατηρείται καθυστερημένη και μονόπλευρη έκπτυξη των οφθαλμών ή νέκρωση κεφαλών την άνοιξη. Στους βλαστούς, στους μίσχους των φύλλων και στη ράχη των σταφυλιών σχηματίζονται ενδογενή, επιμήκη, καστανόμαυρα έλκη. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι ο καστανός μεταχρωματισμός των αγγείων του ξύλου. Με υγρή και βροχερή άνοιξη μπορεί να εμφανιστεί γωνιώδης καστανή κηλίδωση του ελάσματος των τρυφερών φύλλων.
Το βακτήριο επιβιώνει στα αγγεία του ξύλου των ασθενών πρέμνων και μεταδίδεται κυρίως με το κλάδεμα. Η μετάδοση σε αμόλυντες περιοχές γίνεται με το προσβεβλημένο πολλαπλασιαστικό υλικό. Η ασθένεια ευνοείται όταν το κλάδεμα γίνεται κατά την περίοδο Νοεμβρίου - Ιανουαρίου και από τον υγρό και βροχερό καιρό.
Συνιστάται η χρησιμοποίηση υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού, αλλά και η αφαίρεση – καταστροφή των ασθενών κεφαλών και βραχιόνων.
Επισημαίνεται ωστόσο ότι το κλάδεμα θα πρέπει να γίνεται όψιμα, με ξηρό καιρό και ότι θα πρέπει να κλαδεύονται ξεχωριστά τα υγιή από τα ασθενή πρέμνα.
Εξίσου σημαντική είναι η απολύμανση των εργαλείων κλαδέματος.
Καρκίνος της Αμπέλου
Όταν υπάρχουν πληγές, δημιουργούνται καρκινώματα στους βραχίονες, τις κεφαλές και τις κληματίδες αλλά κυρίως στον κορμό.
Το παθογόνο επιβιώνει στους όγκους και τα αγγεία του ξύλου χωρίς να προκαλεί συμπτώματα. Μεταδίδεται με το πολλαπλασιαστικό υλικό. Το παθογόνο μολύνει μόνο από πρόσφατες πληγές. Οι ζημιές από παγετό ευνοούν την ασθένεια.
Να αποφεύγεται η δημιουργία πληγών με τα εργαλεία κλαδέματος και να προστατεύονται τα πρέμνα από τους παγετούς, τονίζουν οι ειδικοί.
Φόμοψη
Προσβάλει κυρίως τις κληματίδες, τις κεφαλές, τους βραχίονες και τα φύλλα των πρέμνων. Μέσα σε 15 ημέρες από την έκπτυξη των βλαστών στα κατώτερα μεσογονάτια διαστήματα παρατηρούνται μαύρες κηλίδες που αργότερα νεκρώνονται. Κατά την διάρκεια της γρήγορης ανάπτυξης παρουσιάζονται σχισίματα και αποκτούν φελλώδη όψη. Το φθινόπωρο οι προσβεβλημένες κληματίδες αποκτούν λευκό χρώμα και η επιφάνειά τους γεμίζει από σφαιροειδή σωμάτια. Στα φύλλα παρατηρούνται μικρές γωνιώδεις νεκρωτικές κηλίδες και νεκρώσεις στους μίσχους. Παρατηρείται επίσης κακή έκπτυξη των οφθαλμών και νέκρωση των κεφαλών.
Τα μαύρα καρποφόρα όργανα του παθογόνου διαχειμάζουν στο προσβεβλημένο ξύλο (κληματίδες, κορμούς). Με τις βροχές μεταφέρονται στους κοντινούς ευαίσθητους ιστούς. Η ασθένεια ευνοείται με παρατεταμένο υγρό και βροχερό καιρό.
Η αφαίρεση κατά το κλάδεμα και η καταστροφή των προσβλημένων κληματίδων συνιστώνται ως καλλιεργητικά μέτρα αντιμετώπισης.
