Όχι μόνο δυνατή, αλλά επιβεβλημένη από
την Ευρωπαϊκή νομοθεσία, είναι η παράλληλη καταβολή δύο συντάξεων, η μία
από γερμανικό φορέα ασφάλισης λόγω εργατικού ατυχήματος και η άλλη από
τον ΟΓΑ λόγω αναπηρίας.Ειδικότερα, ο Ν.Π. εργάστηκε στην Γερμανία από το 1996 έως το 1972 και ήταν ασφαλισμένος σε γερμανικό φορέα ασφάλισης. Τον Νοέμβριο του 1966 υπέστη εργατικό ατύχημα και από τότε λαμβάνει σύνταξη αναπηρίας, λόγω μείωσης της βιοποριστικής του ικανότητας κατά 30%.
Παράλληλα, ο Ν.Π. άσκησε το επάγγελμα του αγρότη από το 1961 έως το 1966 και από το 1973 έως το 2000. Το 2000 ζήτησε από τον ΟΓΑ να του χορηγηθεί σύνταξη αναπηρίας.
Όμως, η αρμόδια υπηρεσία του ΟΓΑ του απάντησε ότι δεν δικαιούται σύνταξη από τον Ελληνικό Οργανισμό, καθώς: Πρώτον λαμβάνει σύνταξη από γερμανικό φορέα ασφάλισης, η οποία υπερβαίνει το ποσό της κατώτερης σύνταξης του ΟΓΑ και δεύτερον, ότι η γερμανική σύνταξη είναι της ίδιας φύσεως με αυτήν που ζητάει να λάβει από τον ΟΓΑ.
Κατόπιν αυτού ο Ν.Π. προσέφυγε στην Δικαιοσύνη.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας, ερμηνεύοντας την Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία, επισημαίνουν ότι οι Ευρωπαϊκοί κανονισμοί (1408/71 και 1248/92) οι οποίοι έχουν αυξημένη τυπική ισχύ έναντι του εθνικού δικαίου, «δεν επιτρέπουν την εφαρμογή εθνικής νομοθεσία που αποκλείει την λήψη σύνταξης αναπηρίας για το λόγο ότι ο ασφαλισμένος λαμβάνει ήδη σύνταξη ίδιας φύσεως με τη σύνταξη αναπηρίας, από ασφαλιστικό φορέα άλλου κράτους μέλους, ασχέτως του ύψους της σύνταξης αυτής».
Έτσι, το ΣτΕ κατέληξε ότι ο Ν.Π. δεν μπορούσε να στερηθεί την σύνταξη αναπηρίας του ΟΓΑ επειδή λαμβάνει σύνταξη εργατικού ατυχήματος από γερμανικό ασφαλιστικό φορέα.
πηγη:www.paseges.gr
