Η ρουπάκι είναι δέντρο το οποίο τον χειμώνα πέφτουν τα φύλλα του. Τα πλεονεκτήματα του είναι η πολύ σύντομη παραγωγή της τρούφας σε διάστημα 4 με 6 ετών. Ακόμη αναπτύσσεται πολύ γρήγορα και επειδή πέφτει σε χειμερία νάρκη το χειμώνα έχει μεγάλες αντοχές στη παγωνιά και το πάγο. Τα μειονεκτήματά του είναι ότι επειδή φυτρώνει σε υγρά και βαθιά εδάφη είναι ακατάλληλο για τη μαύρη τρούφα. Η ανάπτυξή της τρούφας με το ρουπάκι δεν κρατάει πολλά χρόνια και είναι ευαίσθητη στα παράσιτα και το ιώδιο. Επειδή το ρουπάκι αναπτύσσεται πολύ έντονα, κλείνει τη φυτεία και το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους σκιάζεται. Τέλος μπορεί να αντέχει τους παγετούς του χειμώνα αλλά είναι δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους παγετούς της άνοιξης.
Η δρύς η αριά γίνεται μικρό δέντρο ή θάμνος, δεν είναι φυλλοβόλο και τα φύλλα της είναι παρόμοια με τα φύλλα της ελιάς. Τα πλεονεκτήματά της είναι ότι δίνει πολύ γρήγορη παραγωγή τρούφας μέσα σε 4 με 6 χρόνια. Αναπτύσσεται με κανονικούς ρυθμούς και δεν δεσμεύει με πολύωρες εργασίες τον παραγωγό τρούφας. Αντέχει στη ξηρασία και είναι πολύ ωραίο δέντρο αφού και το χειμώνα δε πέφτουν τα φύλλα του. Τα μειονεκτήματά της είναι ότι δε αντέχει τους παγετούς και την υψηλή υγρασία.
Η δρύς η χνοώδης είναι μικρό δέντρο που υπάρχει κυρίως στη Γαλλία σε άγονα εδάφη με πολλές πέτρες και η τρούφα αναπτύσσεται μαζί της σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τα πλεονεκτήματά της είναι ότι αντέχει στον παγετό και επειδή είναι εν ζωή πάρα πολλά χρόνια, ίσως και ως έναν αιώνα, παράγει τεράστιες ποσότητες τρούφας γι’αυτό θεωρείται και το καλύτερο είδος δέντρου για τη παραγωγή τρούφας. Έχει όμως ένα αρνητικό, ότι η τρούφα παράγεται μαζί της περιοδικά κάθε 8 με 10 χρόνια, δηλαδή αργοπορεί.
Η φουντουκιά είναι ένα είδος δέντρου που έρχεται στη 2η θέση στη παραγωγή της τρούφας μετά τη δρύ τη χνοώδη. Τα πλεονεκτήματά της είναι ότι είναι φυτό γρήγορης ανάπτυξης και μπορεί να παραγάγει τρούφα κάθε 4 χρόνια και αντέχει και στους παγετούς του χειμώνα. Όμως επειδή αναπτύσσεται γρήγορα μπορεί να κλείσει ολόκληρη τη καλλιέργεια και να σκιάσει σχεδόν ολικά το έδαφος καθώς προτιμά τα βαθιά και κάπως υγρά εδάφη. Ακόμη οι ρίζες της φουντουκιάς μπορεί να μολυνθούν εύκολα από ακατάλληλα είδη τρούφας και επειδή παράγει φουντούκια, αυτό αποτελεί πόλο έλξης των ποντικιών καθώς και άλλων τρωκτικών. Επίσης δεν πρέπει το έδαφος της φουντουκιάς να είναι ασβεστώδες επειδή σε αυτή τη περίπτωση μπορεί να συμβεί χλώρωση των φυτών.
Το ιδανικό κλίμα που καλλιεργείται η τρούφα
Το κατάλληλο κλίμα για να καλλιεργηθεί η τρούφα πρέπει να έχει άνοιξη ευμετάβλητη με άστατο καιρό όπου κάποιες φορές ο καιρός πρέπει να είναι ψυχρός και κάποιες θερμός. Το καλοκαίρι πρέπει να είναι σε γενικές γραμμές θερμό με ελάχιστες θερμοκρασίες τους 17 με 19 βαθμούς κελσίου και μέγιστες τους 38 με 40 βαθμούς κελσίου το πολύ. Πρέπει κατά περιόδους να σημειώνονται καταιγίδες, κυρίως το πρώτο μισό του Αυγούστου. Επισημαίνεται ότι εφόσον η ανομβρία συνεχίζεται παραπάνω από 3 εβδομάδες πρέπει να γίνει πότισμα υποχρεωτικά. Το φθινόπωρο πρέπει να είναι σε φυσιολογικά πλαίσια υγρό αλλά όχι ιδιαίτερα υγρό και ο χειμώνας πρέπει να έχει ελάχιστες θερμοκρασίες από -7 βαθμούς κελσίου τη νύχτα και μέγιστες θερμοκρασίες την ημέρα από 8 μέχρι 14 βαθμούς κελσίου. Γενικά η μέση μέγιστη θερμοκρασία για όλο το χρόνο σε βαθμούς κελσίου πρέπει να κυμαίνεται από 11 έως 14 βαθμούς.
Η μαύρη τρούφα για παράδειγμα καλλιεργείται στη Γαλλία από τα νοτιότερα σημεία της Γαλλίας μέχρι και τη κεντρική Γαλλία, όμως η μαύρη τρούφα μπορεί να καλλιεργηθεί και σε εδάφη ακόμη νοτιότερα της Νότιας Γαλλίας. Για να καλλιεργηθεί επιτυχώς η μαύρη τρούφα χρειάζεται εύκρατο αλλά ηπειρωτικό κλίμα με μεγάλες θερμοκρασιακές διαφορές του χειμώνα με το καλοκαίρι. Στη κυριότερη φάση ανάπτυξής της η μαύρη τρούφα παγώνει σε βάθος 30 εκατοστών με θερμοκρασία γύρω στους -7 βαθμούς κελσίου.
Το ιδανικό υψόμετρο και η ιδανική τοποθέτησή τους
Λαμβάνοντας ως δείγμα την Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία, φαίνονται σε γενικές γραμμές τα υψόμετρα που καλλιεργείται η τρούφα. Στην Ιταλία οι τρούφες καλλιεργούνται σε εδάφη με υψόμετρο από 400 έως 1100 μέτρα. Στην Ισπανία οι τρούφες καλλιεργούνται από τα 700 μέχρι τα 1400 μέτρα και στη Γαλλία από τα 100 έως τα 1500 μέτρα, αν και στη Γαλλία οι περισσότερες τρούφες καλλιεργούνται από τα 150 μέχρι τα 400 μέτρα, ωστόσο κάποια είδη τρούφας χρειάζονται μεγάλο υψόμετρο. Οι τρούφες πρέπει να βλέπουν τον ήλιο οπότε πρέπει να είναι τοποθετημένες σε νότια ή νοτιοδυτική κατεύθυνση, δηλαδή περίπου κατά τη διεύθυνση βοράς-νότος.
Η ιδανική βροχόπτωση
Στην Ευρώπη γενικά η τρούφα καλλιεργείται με τα ετήσια χιλιοστά βροχής να κυμαίνονται από 300 μέχρι 1500 χιλιοστά.
Ωστόσο τα ιδανικότερα χιλιοστά βροχής πρέπει να είναι από 600 έως 800 χιλιοστά περίπου. Βέβαια αυτό δεν είναι απολύτως βέβαιο εφόσον στη Νέα Ζηλανδία οι τρούφες καλλιεργούνται με ετήσια ποσά βροχόπτωσης που κυμαίνονται από 500 μέχρι 1600 χιλιοστά περίπου το χρόνο.
Τα κατάλληλα εδάφη καλλιέργειας της τρούφας
Όσον αφορά τη μαύρη τρούφα, χρειάζεται έδαφος που να περιέχει υψηλές ποσότητες ασβεστίου, χαμηλές ποσότητες αζώτου, να είναι καλά στραγγισμένο, να έχει καλό αερισμό και υψηλά επίπεδα ph. Πάντως τα περισσότερα είδη τρούφας δεν απαιτούν όλες αυτές τις προυποθέσεις, όπως η μαύρη τρούφα, και μπορούν να καλλιεργηθούν και σε κάπως πιο υγρά εδάφη όπως η καλοκαιρινή τρούφα.
Παράγοντες που συμβάλλουν στην επιτυχή καλλιέργεια και φύτευση της τρούφας
Για να υπάρξει σωστό υπόβαθρο για τη καλλιέργεια της τρούφας πρέπει ο καλλιεργητής να προσέξει ορισμένα πράγματα.
Πρέπει να γίνει σωστή επιλογή του δέντρου που θα ταιριάξει με το μύκητα της τρούφας. Αυτή η επιλογή πρέπει βασικά να γίνει με γνώμονα το έδαφος και το κλίμα της περιοχής. Ακόμη η επιλογή του χωραφιού είναι πολύ σημαντική. Πρέπει το χωράφι να κοιτάει προς τον ήλιο οπωσδήποτε και να έχει μία ελάχιστη κλίση για να μπορεί να στραγγίζει και να μη μένουν τα νερά επάνω στο χωράφι. Και φυσικά πρέπει να γίνει λεπτομερής ανάλυση του εδάφους του χωραφιού και του χώματός του.
Τέλος, εφόσον ο καλλιεργητής έχει εξετάσει όλα τα παραπάνω πρέπει να ξεριζώσει οτιδήποτε έχει το χωράφι από παλιά και να χρησιμοποιήσει ένα δυνατό ζιζανιοκτόνο για να μειωθούν τα ζιζάνια.
Μέθοδοι καταπολέμησης των ζιζανίων
Για να μειωθούν τα ζιζάνια υπάρχουν κάποιες μέθοδοι για να γίνει αυτό. Τα ζιζάνια μπορούν να κοπούν με το κοπτήρα των χόρτων και παράλληλα να γίνεται διαρκής έλεγχος της ανάπτυξης της τρούφας. Τα ζιζανιοκτόνα είναι αποτελεσματικά αλλά ο ψεκασμός του χωραφιού πρέπει να γίνεται με τρομερή προσοχή και να μη ψεκάζονται τα κλαδιά, οι κορμοί, και τα φύλλα των δέντρων. Ακόμη με τη τοποθέτηση ξύλινων μονωτικών πλακών στις περιοχές φύτευσης των δέντρων είναι ένας καλός τρόπος καταπολέμησης των ζιζανίων. Τέλος αν τοποθετηθούν χαλίκια γύρω από τα φυτά έχει παρατηρηθεί ότι κρατιέται η υγρασία στο έδαφος και εμποδίζονται να εξαπλωθούν τα ζιζάνια.
Κατάλληλη περίοδος φύτευσης και μέθοδος καλλιέργειας
Η καταλληλότερη περίοδος φυτεύσεως είναι το φθινόπωρο και το τέλος του χειμώνα. Το φθινόπωρο από της 15 Σεπτεμβρίου περίπου μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου και στο τέλος του χειμώνα από αρχές Φεβρουαρίου μέχρι τέλη Μαρτίου. Η αγορά των σπόρων της τρούφας πρέπει να γίνεται από ειδικές πιστοποιημένες εταιρίες που έχουν πιστοποίηση από το εξωτερικό και είναι ειδικευμένες να παράγουν και να δίνουν αυτούς τους φυτικούς σπόρους. Επίσης πρέπει να φυτεύονται σε αναλογία 50 με 60 σπόροι του μύκητα της τρούφας ανά στρέμμα.
Τα δύο καλλιεργητικά συστήματα της τρούφας
Η τρούφα καλλιεργείται με δύο συστήματα. Το σύστημα TANGUY και το σύστημα PALLIER. Στο σύστημα TANGUY μονάχα ένα μικρό ποσοστό των δέντρων τα οποία χρησιμοποιούνται παράγουν τρούφες κάθε 10 χρόνια περίπου. Όμως αυτά τα δέντρα είναι αρίστης ποιότητας και για αυτό το λόγο δίνουν καλή ποιότητα τρούφας στην αγορά καθώς και δε χρειάζεται ιδιαίτερη έξτρα εργασία από τους καλλιεργητές. Εκεί όμως που χρειάζεται έντονη εργασία από τους καλλιεργητές είναι στο σύστημα καλλιέργειας PALLIER επειδή πρέπει να γίνει καταπολέμηση των ζιζανίων στο έδαφος, να φυτεύονται πολλά δέντρα, γύρω στα 60 ανά στρέμμα, και ταυτόχρονα να φυτευτούν τα δέντρα με τέτοιο τρόπο ώστε να μην εμποδίζουν τις ακτίνες του ήλιου να έρχονται σε επαφή με το έδαφος του χωραφιού.
Τρούφα: Συλλογή
Η τρούφα βρίσκεται από 2-3 εκατοστά κάτω από το έδαφος μέχρι και τα 50 εκατοστά. Πριν το μάζεμα πρέπει αρχικά να εφαρμοστεί η μέθοδος του καψίματος στο κάτω μέρος των δέντρων μέχρι τις ρίζες του. Παλιότερα έκαναν το μάζεμα της τρούφας με τα γουρούνια διότι τα γουρούνια έχουν αδυναμία στις τρούφες και είναι από τα αγαπημένα τους εδέσματα. Έτσι το γουρούνι δε χρειαζόταν κάποια εκπαίδευση για να βρίσκει τις τρούφες.
Τώρα πλέον χρησιμοποιούνται τα σκυλιά για να βρίσκουν τις τρούφες αλλά επειδή τα σκυλιά μπορεί να βρίσκουν εύκολα με τη μυρωδιά τη τρούφα και για τα σκυλιά δεν αποτελεί η τρούφα ένα αγαπημένο έδεσμα όπως για το γουρούνι, πρέπει να εκπαιδευτούν από τους καλλιεργητές για το πώς να τις βρίσκουν. Μπορούν για παράδειγμα οι καλλιεργητές να βάλουν κάτω από το έδαφος μία τρούφα και να αφήσουν δίπλα ένα κομμάτι κρέας στο σημείο της τρούφας για ανταπόδοση μόλις σκάψει το έδαφος με τα νύχια του και ανακαλύψει τη τρούφα. Μετά το κομμάτι κρέας μπορεί να δίνεται για βραβείο στο σκύλο.
Πάντως πρέπει να σημειωθεί ότι τελευταία βρίσκεται σε ανάπτυξη μία καινούργια μέθοδος μαζέματος της τρούφας με την ανακάλυψη ενός ηλεκτρονικού μηχανήματος ανίχνευσης τροφών συμπεριλαμβανομένης και της τρούφας.
Πώς να λιπανθεί το έδαφος
Για τη λίπανση του εδάφους το καλύτερο είναι να χρησιμοποιηθούν οργανικά λιπάσματα για να γίνει το έδαφος όσο το δυνατόν ποιοτικότερο για τη καλλιέργεια της τρούφας. Η λίπανση ουσιαστικά θα γίνει για να κρατηθούν πιο αποτελεσματικά τα νερά από τις βροχές, για να αερίζεται καλύτερα το χωράφι, για να μπορεί να γίνει χρήση μίγματος οργανικών υλών φυτικής προέλευσης, καθώς και για το να αυξηθούν ακόμη περισσότερο οι ρωγμές του εδάφους όπου έτσι το έδαφος θα αναπνέει και θα ποτίζεται πολύ πιο αποτελεσματικά. Επίσης αν είναι απαραίτητο να διορθωθεί το ph του εδάφους αυτό μπορεί να γίνει με το να προστεθεί ασβέστιο τους φθινοπωρινούς μήνες και η ποσότητα του ασβεστίου που θα προστεθεί πρέπει να είναι ανάλογη με το ύψος, το ph, και τη περιεκτικότητα του εδάφους του συγκεκριμένου χωραφιού.
Το πότισμα του εδάφους
Το πότισμα στις τρουφοκαλλιέργειες δεν θεωρείται απαραίτητο από μερικούς τρουφοκαλλιεργητές και μονάχα ένα μέρος των καλλιεργητών τρούφας τις εφαρμόζει. Πρέπει να επισημανθεί πάντως ότι κατά το 1ο έτος μετά τη σπορά είναι αναγκαίο να ποτίζονται τα δέντρα επειδή η ξηρασία προσβάλλει τις ρίζες των δέντρων και μπορεί να τις καταστρέψει. Για να αντιμετωπιστεί αυτός ο κίνδυνος πρέπει να γίνεται πότισμα στους αγρούς κατά τους θερινούς μήνες όπου τα επίπεδα βροχόπτωσης είναι ιδιαίτερα χαμηλά και επίσης για να μειωθεί η εξάτμιση του νερού στο έδαφος μπορούν να τοποθετηθούν στο έδαφος κομμένα χόρτα ή και άχυρα.
Το κλάδεμα των δέντρων
Το κλάδεμα των δέντρων για τη καλλιέργεια της τρούφας μπορεί επίσημα να μη θεωρείται απαραίτητο όμως πρακτικά χρειάζεται γιατί ένα χωράφι με κλαδεμένα τα δέντρα μπορεί να δώσει πολύ πιο ποιοτική παραγωγή τρούφας διότι στο κλαδεμένο χωράφι οι ακτίνες του ήλιου θα καλύπτουν με κατάλληλο τρόπο το χωράφι και όπως ο καλλιεργητής το επιθυμεί.
ΠΗΓΗ: ecotimes.gr
