Ο πρώτος δαίµονας σε κάθε έκφανση της ελληνικής γεωργίας

08/05/2017 

Πανάγος Γιάννης
Το χειρότερο όλων στην ανάπτυξη της επιχειρηµατικότητας είναι οι αβεβαιότητες.

Ειδικά στον τοµέα της αγροτικής παραγωγής, όπου ως γνωστόν το µαγαζί είναι ξεσκέπαστο, όταν στις αβεβαιότητες της φύσης, προστίθεται και οι συνέπειες της κακοδιοίκησης από την πλευρά της Πολιτείας, το µείγµα γίνεται εκρηκτικό, το επιχειρηµατικό ρίσκο (σχέση κόστους - απόδοσης) είναι πολύ µεγάλο και το ενδιαφέρον ανθρώπων να το αναλάβουν βαίνει µειούµενο.

Αβεβαιότητες και µεγάλες καθυστερήσεις σε σχέση µε την καταβολή των άµεσων ενισχύσεων, αγωνίες και χτυποκάρδια για τις προκηρύξεις και την αξιολόγηση των φακέλων στα διαρθρωτικά µέτρα (προγράµµατα), ανασφάλεια για τις αποζηµιώσεις του ΕΛΓΑ στα έκτακτα καιρικά φαινόµενα, εκπλήξεις σε σχέση µε τη άµεση φορολογία και τις εισφορές, είναι ορισµένα από τα θέµατα µε τα οποία βρίσκονται αντιµέτωποι οι συντελεστές της αγροτικής παραγωγής.



Το κακό κάθε νέας καλλιεργητικής και εµπορικής περιόδου, ξεκινάει από την ηµέρα που υποβάλεις τη δήλωση ΟΣΔΕ. Σε ένα χαώδες καθεστώς, όπου η Πολιτεία έχει δώσει τη δυνατότητα στον κάθε τυχάρπαστο να επαναπροσδιορίζει επί της ουσίας τους όρους ενεργοποίησης των δικαιωµάτων ενιαίας ενίσχυσης, είναι φυσικό να µην ξέρεις τι σου ξηµερώνει. Σηµειωτέον ότι συχνά τα χρήµατα των άµεσων ενισχύσεων προσεγγίζουν τα αντίστοιχο της απόδοσης που αποφέρει η διάθεση των προϊόντων.

Τα λεγόµενα Προγράµµατα, είναι το άλλο µεγάλο βάσανο για τους αγρότες. Σε καιρούς χαλεπούς, όπου η πρόσβαση σε χρηµατοδοτικούς πόρους για επενδύσεις είναι περιορισµένη, οι δράσεις του ΠΑΑ και οι διαθέσιµοι γι’ αυτές κοινοτικοί πόροι, θα µπορούσαν να είναι µια κάποια διέξοδος. Γι’ αυτό και το τεράστιο ενδιαφέρον από την πλευρά των αγροτών και των εµπλεκοµένων µε τα θέµατα της αγροτικής παραγωγής. Ωστόσο, πέντε πενταετίες τώρα, η χώρα µας δεν έχει καταφέρει να χτίσει ένα αξιόπιστο µοντέλο κατανοµής και διαχείρισης των κοινοτικών αυτών ενισχύσεων, το ύψος των οποίων δεν είναι ευκαταφρόνητο. Την περασµένη Τετάρτη µάλιστα, για άλλη µια φορά, υπουργοί, γενικοί γραµµατείς και περιφερειάρχες, συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα για να συζητήσουν τρόπους βελτίωσης αυτής της διαχείρισης. Το µεταξύ τους κλίµα φάνηκε καλό, ωστόσο το µοντέλο εργασίας για τη βελτίωση της αποτελεσµατικότητας στο συγκεκριµένο τοµέα παραµένει αδιευκρίνιστο.

Μεγάλη είναι η ανασφάλεια που γεννά και το ισχύον σύστηµα ασφάλισης της αγροτικής παραγωγής. Ένας δαιδαλώδης οργανισµός, ο οποίος, σε µια σύγχρονη χώρα θα ‘πρεπε να τελεί υπό τον απόλυτο έλεγχο των παραγωγών, καθώς αυτοί πληρώνουν εισφορές κι αυτοί λαµβάνουν αποζηµιώσεις, βρίσκεται υπό τον έλεγχο του κράτους, δηλαδή της εκάστοτε κυβέρνησης, µε αποτέλεσµα να καθίσταται πεδίο ανάπτυξης πελατειακών σχέσεων. Αν θα αποζηµιωθείς, πόσο θα αποζηµιωθείς και πότε θα αποζηµιωθείς, εξαρτάται κατά βάση από µηχανισµούς, βουλευτές και κοµµατάρχες.

Φορολογία και ασφάλιση εντείνουν την ανασφάλεια

Πρόσφορο έδαφος για πρόσθετες αβεβαιότητες διαµορφώνουν, ειδικά τον τελευταίο καιρό και οι τοµείς της φορολογίας εισοδήµατος και της ασφάλισης των αγροτών και δραστηριοποιούµενων στον αγροτικό χώρο. Αν για δέκα ελιές στο χωριό, ακόµα και αν δεν είσαι κατ’ επάγγελµα αγρότης, οφείλεις να αποδίδεις κάθε µήνα πρόσθετες ασφαλιστικές εισφορές, τι λόγο έχεις να διατηρείς αυτή τη σχέση; Ειδικά από τη στιγµή που οι ασφαλιστικές εισφορές συνδέθηκαν µε το φορολογητέο εισόδηµα τα πράγµατα έχουν δυσκολέψει διπλά. Το φορολογητέο εισόδηµα γίνεται µέτρο για πολλές επιβαρύνσεις και µε δεδοµένο ότι στις φορολογικές αρχές ο ανθρώπινος παράγων διατηρεί ακόµη σηµαντικό λόγο, οι… αβεβαιότητες των υπόχρεων πληθαίνουν επικίνδυνα.

πηγη:www.agronews.gr